1 september 2000, voor Nederland Bekent Kleur

Kleurlijk Lijkkleur

Het ziet zwart van de mensen voor de demo tegen het asielbeleid van Paars-II. 
De Rodeweg als verzamelplek was misschien toch niet zo'n goed idee. 
Maar de Witte de Withstraat had natuurlijk de naam niet mee. 
Violet schuifelt langs groene hanenkammen en grijze sandalen, op zoek naar Bruin. 
Daar staat hij, op blote voeten in andermans tuin. 
Als een grijze vuilnisbak houdt hij zijn koppie schuin. 
Een roze zoen op zijn wang, ze kent hem al zo lang, zijn gedichten achter haar behang.
Samen gesjeesd, samen alle demo's af geweest, vooral Den Haag '93 was een feest – NOT!
Een megafoon somt de grauwe feiten op, weer meer uitzettingen sinds de laatste Eurotop, 
een rode stempel op hun gele kop. 
Er wordt met een rood-zwarte vlag gezwaaid, er wordt wereldmuziek gedraaid, maar het gekanker is al uitgezaaid.
Ondertussen lopen in alle straten zwartwithemden, und sie haben etwas gegen Fremden, ze willen geen onbestemden. 
Het land is vol, van al die kleuren worden we horendol, daar is het gat van Schiphol.